Jak to jest być Tobą...?

    Był piękny jesienny dzień,słońce wyraziście oświetlało złote i czerwone liście,puste ławki zapraszały by przysiąść w zadumie i posłuchać spadających liści.Ścieżką idzie wysoka blondynka,widać że zmęczona,wolnym krokiem zmierzająca nie wiadomo dokąd.Jednak lekki delikatny wiatr zauważył jej oczy,szare tęczówki z brązowymi plamkami odbijały światło słońca.Były smutne i wesołe jednocześnie.
Przysiadła na ławce delektując się słońcem i ciszą,przymknęła oczy .Wiatr cichutko przysiadł obok,ciekawy i szepnął pytanie: Jak to jest być Tobą..?
   Blondynka uśmiechnęła się tak jak tylko Ona potrafi i bezgłośnie w myślach odpowiada,bo wiatr słyszy te myśli dokładnie.
Jak to jest być mną?Hmmm....ciekawie,smutno i wesoło jednocześnie.Kiedy jestem sama ,jestem ciszą,spokojnym oceanem,który otula wodorosty i korale.Kiedy z rodziną jestem wulkanem z gorącą lawą która jest ciągle w ruchu ,jest gorąca ale nie niszczycielska.Pokonująca przeszkody lecz natrafiająca również na góry ,góry przez które nie można przepłynąć ,te trzeba ominąć.Czasem dłużej trwa ta droga ale w końcu do niej docieram.Kiedy jestem z rodziną moje serce szybciej bije,mam siły na to co w innym wypadku było by nie osiągalne .
  Mam zwariowane życie Wietrze ,wesołe i smutne, na pewno nie nudne.Poznaję mnóstwo nowych ludzi.Z różnymi charakterami lecz przeważnie Dobrych,takich z którymi łączą mnie wspólne tematy,wspólne troski,zainteresowania i miłości.Takich którzy wraz ze mną kochają ludzi, życie rodzinne,dzieci i zwierzęta.Mądrych ,pomocnych ,pełnych empatii o wielkich sercach.

   Wietrze.... ,blondynka spojrzała spod półprzymkniętych oczu ,.....mam dobre życie :) !!!!